Op de rem gaan staan zou zijn vaart te fel hebben verminderd. Dus haalde hij z’n voet even van het gaspedaal bij het naderen van het eerste bordje waarop ‘douane’ stond te lezen om zo zachtjes snelheid te minderen.
Echt op zijn gemak was hij hier nooit ofschoon er sinds Schengen nagenoeg geen controles meer waren, zoals je die vaak vroeger nog had met van die ellenlange wachttijden tot gevolg. maar je wist maar nooit en hij was hier toch altijd even op zijn hoede.
In een mum van tijd was het achter de rug en toen hij het laatste bordje dat ‘douane’ afficheerde had gepasseerd, joeg hij de naald van zijn snelheidsmeter weer naar zijn favouriete plaats: ergens tussen 130 en 135 km per uur.
Ontzettend lang zou het nu niet meer duren alvorens hij weer thuis zou zijn. Of dat was toch het plan.
